Postmas #1 - Netflix i Psy

Postmasy, czyli Posts Christmas: posty, które będą się ukazywać do 24 grudnia. Trochę nas nastroją, a trochę zabiją czas oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia.

Nie wiem jak Wy, ale kiedy w filmie lub serialu pojawia się pies, to jestem kupiona i mogę oglądać program godzinami. Od razu cieszy mi się japa i nieważne, że jeszcze przed chwilą chciałam rzucić oglądanie w cholerę, bo fabuła była nudna, a bohaterowie równie dobrze mogliby grać kłodę i nie byłoby widać różnicy. Ważne, że jest pies. Moje serce psiarza zostało uszczęśliwione i teraz mogę oglądać wszystko. 

Gorzej jeśli jego rola to nie tylko radosne machanie ogonem i wiszący do podłogi język. Wtedy zaczynają się schody. 

Wystarczy, że psi bohater cierpi.

Albo ukazane są jego uczucia.

Jego relacje z człowiekiem.

Lub ich wspólna więź i przygoda…

Oglądaliście takie filmy, jak Mój Przyjaciel Hachiko lub Był Sobie Pies? Kultowe już filmy, które zawładnęły sercami milionów ludzi na całym świecie. Mogę się założyć, że 90% czytających ten post nawet nie raz, a kilka razy widziała oba i zna ich fabułę na pamięć. A wiecie, że ja nie? I to nie jak, że nie chciałabym poznać ich historii, pozwolić wprowadzić się w nią i przeżywać razem z bohaterami. Ja po prostu nie mogę, bo wiem o czym są te filmy i wiem, że BĘDĘ RYCZAŁA JAK NAJGORSZY BÓBR NA ŚWIECIE I NIKT I NIC MNIE NIE POWSTRZYMA. Wystarczy, że jest pies i już mam mokre oczy, śmieszne, co nie? Płaczę na reklamach, na spotach, filmach i filmikach internetowych, serialach, nawet na pokazach oraz zawodach. (XD) Bardzo emocjonalnie przyjmuję jego rolę w naszym życiu. A jeśli upodabnia się do mojego życia, to już w ogóle nie potrafię się zatrzymać.

Jednak kilka dni temu przemogłam się i zachęcona pozytywnymi opiniami na zagranicznym stronach, postanowiłam obejrzeć o nich nową produkcję. Zaopatrzyłam się w wagon chusteczek, zamknęłam w pokoju, żeby nikt mnie nie widział, odpaliłam komputer i obejrzałam. 


Od 16 listopada na polskim Netflixie pojawił się nowy serial o psach, o wdzięcznym i pięknym tytule Psy. Składa się z sześciu odcinków i opowiada o przyjaźniach czworonogów i ich właścicieli. Każdy odcinek ma swoją historię do opowiedzenia, historię psów z całego świata, których połączyły najróżniejsze relacje z ludźmi. I tak na przykład poznajemy chorą na padaczkę dziewczynkę, która zaprzyjaźnia się z psem wyszkolonym do rozpoznawania ataków. Przyjaciół, którzy opracowują plan uratowania ich ukochanego pupila z miasta ogarniętego wojną. Rybaka i jego psa, którzy wiernie trwają przy swoim boku od kilkunastu lat… Sześć opowiadań wyciskających łzy z oczu. 

Nie obejrzałam Mój Przyjaciel Hachiko i Był Sobie Pies (choć pewnie kiedyś obejrzę, ale muszę się przygotować psychicznie). Ale obejrzałam Psy i wiem, że godnie zastąpiły ich miejsce i wzruszyły moje serce. Nie powiem ile zużyłam chusteczek i jak długo rozpamiętywałam każdą przedstawioną historię z osobna, ale w oczekiwaniu na Święta, gorąco, ale to goooorąco polecam Wam tę serię. I pamiętajcie, żeby po jej obejrzeniu, zatrzymać się przy swoim pupilu, spojrzeć mu głęboko w oczy i powiedzieć „Dziękuję Ci, że Cię mam”.